Peygamberimizin Müjdeleyen rüyası

Konu: Peygamberimizin Müjdeleyen rüyası Paz Nis. 26, 2009 6:01 pm

Peygamberimizin müjdeleyen bir rüyası

SEVGİLİ Peygamberimiz, bütün yeryüzüne gönderilmişti. Onun daveti bir
ırka, millete, kavme veya yöreye değil, bütün insanlığadır. Onun için
Kuran-ı Kerim'de "Ey Araplar!" tarzında bir çağrı cümlesi bulamazsınız.
Kuran'daki bütün hitaplar, "Ey insanlar, ey iman edenler" şeklinde
geneli kuşatır.

Kuran-ı Kerim, Hz. Peygamber'in misyonunu, "Seni bütün insanlığa
müjdeci ve uyarıcı olarak gönderdik" (Bakara 19, Sebe 28, Fatır 24,
İsra 105, Furkan 56, Ahzab 45, Fetih 8 cümlesiyle duyurmuştu. Halbuki
kendisinden önce gelen peygamberler belli bir ırka, bölgeye veya kavme
indirildi.

İşte bu Peygamber (SAV), bütün çabasını insanlığın hidayetine
yönlendirdi. Önce imanı öğretti. Allah'a imana ve itaate çağırdı. Sonra
Yüce Rabb'e ibadet etmeye, kötülüklerden vazgeçmeye, ahlaki zafiyetleri
ıslah etmeye, erdemli tavırlarda bulunmaya davet etti. Bazen konuşarak,
bazen konuşturarak, bazen bakarak, sadece lisanı haliyle (duruşuyla),
bazen de ikna etmenin en güzel yöntemlerini kullanarak bunu sağlamaya
çalıştı.

* * *

Bu anlamda Efendimizin gördüğü ve aktardığı bazı rüyalar da önemli yer
tutar. O, gördüğü rüyaları paylaşır, sonra da yorumlardı. O'nun gördüğü
rüyalar, apaçık ve müjde dolu rüyalardı. İnsanları bağlardı. Çünkü
peygamberlerin rüyaları da bir anlamda vahyin bir parçasıdır.

İşte bu yazımızda, toplumu ıslah etmek için büyük çabalar gösteren
Peygamberimizin müjde ve umut dolu rüyalarından birine yer vereceğiz.
Efendimiz (SAV) buyuruyor:

Dün gece acayip bir rüya gördüm: Ölüm meleği, ümmetimden birinin canını almaya geldi, ana-babasına iyiliği onu çevirdi.

Ümmetimden birini kabir azabı ona açılmışken gördüm. Abdesti geldi, onu bundan kurtardı.

Yine birini şeytan korkutuyordu, zikri geldi, aralarına engel oldu.

Ümmetimden birini gördüm; susuzluktan dili dışarı çıkmış, havza ne zaman gelse men ediliyordu. Orucu geldi, onu suladı.

Ümmetimden birini gördüm; azap melekleri korkutuyordu. Namazı geldi, ellerinden kurtardı.

Ümmetinden birini gördüm; nebiler halka halka oturmuşlardı. Onlara
yaklaşmak isteyince kovuluyordu. Gusül abdesti geldi, elinden tuttu.
Onu benim yanıma oturttu.

Yine ümmetimden birini gördüm; onun arkası, sağı, solu, üstü, altı
karanlık idi. O ise şaşkın halde idi. Haccı ve umresi geldi, onu
karanlıklardan çıkardı, nura girdirdi.

Ümmetimden birini gördüm; müminlerle konuşuyor, fakat müminler onunla
konuşmuyorlardı. Sıla-i rahim (akrabalarıyla ilgilenmesi) geldi, "Ey
müminlerin topluluğu! Onunla konuşun" dedi. Konuştular.

Ümmetimden birini gördüm; ateşin hücumunda kalmıştı. Alev yüzünden
eline geliyordu. Sadakası geldi; yüzüne perde, başına gölge oldu.

Ümmetimden birini gördüm; cehennem melekleri onu yakalamış. Emr-i
bil-maruf, nehy-i anil-münker (iyiliği emretmesi, kötülükten
sakındırması) onu ellerinden kurtardı. Onu rahmet meleklerinin yanına
dahil etti.

Ümmetimden birini gördüm; dizleri üzerine oturmuş, onunla Allah
arasında hicap var. Güzel ahlakı geldi, elinden tuttu, onu Allah'ın
huzuruna girdirdi.

Ümmetimden birini gördüm; sayfası sola uçtu. Allah korkusu (ve Allah'ı sevmesi) geldi, sayfasını yakalayıp sağ tarafa getirdi.

Ümmetimden birini gördüm; mizanı hafif geliyordu. Çok çalışması geldi ağırlaştırdı.

Ümmetimden birini gördüm; cehennemin kıyısında duruyordu. Takva ile hareket etmesi geldi, onu kurtardı, biraz geçti.

Ümmetimden birini gördüm; cehenneme atıldı. Allah için dökülen gözyaşları geldi, onu oradan çıkardı.

Ümmetimden birini Sırat'ta dururken gördüm; hurma dalının titremesi
gibi titriyordu. Allah'a olan hüsn-ü zannı (Allah'ı unutmaması ve
Allah'ı terk etmemesi) geldi, titremesi durdu. Biraz geçti.

Ümmetimden birini bazen sürünüyor, bazen emekliyor, bazen takılıyor
gördüm; bana olan salavatı geldi. Elinden tuttu, onu kaldırdı, Sırat'ı
geçti.

Ümmetimden birini cennetin kapısına kadar gelmiş gördüm; kapı içten
kapanıyordu. La ilahe illallah şehadeti geldi, kapılar açıldı, onu
cennete girdirdi.
NİHAT HATİPOĞLU